Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα υλικά στην επεξεργασία σφράγισης είναι χαλκός, καθαρός χαλκός, ορείχαλκος, και χαλκός.

Στη σφράγιση, ο καθαρός χαλκός, ο ορείχαλκος και ο ορείχαλκος έχουν καλύτερη επεξεργασία σφράγισης Σε σύγκριση με τον ορείχαλκο Ο ορείχαλκος έχει ισχυρότερη ψυχρή σκλήρυνση εργασίας.

Ο χαλκός χρησιμοποιείται ως αντιδιαβρωτικό, ελατήριο-φορτωμένο και ανθεκτικό στη φθορά συστατικό, και υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην απόδοση μεταξύ των διαφορετικών βαθμών. Γενικά μιλώντας, η διαδικασία σφράγισης του χαλκού είναι κατώτερη από αυτή του ορείχαλκου.Ο χαλκός έχει ισχυρότερη ψυχρή εργασία σκλήρυνση από τον ορείχαλκο και απαιτεί συχνή ενδιάμεση ανόπτηση.

Οι περισσότεροι ορείχαλκοι και χάλκινοι έχουν καλή επεξεργασία σφράγισης στην καυτή κατάσταση, αλλά η θέρμανση μπορεί να φέρει πολλές ενοχλήσεις στην παραγωγή. Ο χαλκός και πολλά κράματα χαλκού παρουσιάζουν σημαντική μείωση στην πλαστικότητα στις θερμοκρασίες μεταξύ 200 και 400 βαθμούς σε σύγκριση με τη θερμοκρασία δωματίου Ως εκ τούτου, η καυτή σφράγιση γενικά δεν χρησιμοποιείται. Εάν η καυτή σφράγιση είναι απαραίτητη, η πραγματική καυτή θερμοκρασία συμπίεσης στο καλούπι (σημειώστε ότι το κομμάτι μπορεί να βιώσει κάποιο βαθμό ψύξης κατά τη διάρκεια της μεταφοράς) πρέπει να αποφευχθεί από τη λειτουργία εντός της περιοχής θερμοκρασίας 200 έως 400 βαθμούς Κελσίου.