جنبه های فناوری پردازش قطعات دقیق چیست ؟ فناوری پردازش قطعات دقیق طیف گسترده ای را در بر می گیرد و این تنها از دو جنبه امکان پردازش و راحتی تحلیل می شود. به طور عمده ، داده های اندازه در نقشه های پردازش قطعات باید با اصل راحتی برنامه نویسی مطابقت داشته باشد

(1) روش ابعاد در نقشه قطعه باید با ویژگی های پردازش کنترل عددی تطبیق داده شود. در نقشه ماشینکاری قطعات دقیق ، اندازه باید بر اساس همان مبنا ذکر شود یا اندازه مختصات باید مستقیماً داده شود.

1. این روش برچسب گذاری هم برای برنامه نویسی و هم برای هماهنگی ابعاد مناسب است ، که راحتی زیادی را در حفظ ثبات معیارهای طراحی ، معیارهای فرآیند ، معیارهای تست و تنظیمات مبدا برنامه نویسی به ارمغان می آورد.

2. از آنجایی که طراحان قطعات عموماً ویژگی های مونتاژ و سایر ویژگی های استفاده را در علامت گذاری ابعادی در نظر می گیرند ، باید از روش علامت گذاری نیمه پراکنده استفاده کنند که باعث ناراحتی های زیادی برای آرایش فرآیند و پردازش کنترل عددی می شود.

3. با توجه به دقت ماشینکاری بالا و دقت موقعیت یابی مکرر قطعات دقیق ، ویژگی های استفاده به دلیل خطاهای انباشته زیاد آسیب نمی بیند. بنابراین ، روش برچسب گذاری پراکنده محلی را می توان به همان اندازه مرجع تغییر داد یا اندازه مختصات را می توان مستقیماً ارائه داد.

(2) هنگام برنامه نویسی به صورت دستی ، نقطه پایه یا مختصات گره را محاسبه کنید. در برنامه نویسی خودکار ، ماشینکاری قطعات دقیق تمام عناصر هندسی را که کانتور قطعه را تشکیل می دهند ، تعریف می کند. بنابراین ، هنگام تجزیه و تحلیل ترسیم قطعه ، لازم است تحلیل شود که آیا شرایط داده شده عناصر هندسی کافی است یا خیر.

به عنوان مثال ، کمان ها و خطوط مستقیم ، کمان ها و کمان ها بر روی نقشه مماس هستند ، اما با توجه به ابعاد داده شده در نقشه ، هنگام محاسبه شرایط مماس ، متقاطع یا از هم جدا می شوند. به دلیل ناکافی بودن عناصر هندسی تشکیل دهنده قطعات دقیق ، شروع برنامه نویسی غیرممکن است. هنگام مواجهه با این وضعیت باید با طراح قطعه مذاکره کرد تا آن را حل کند.