قطعات ورق فلزی دارای مزایای آشکاری مانند استحکام ، وزن و هزینه بوده و در عین حال عملکرد نقطه به نقطه بهتری نسبت به قطعات سنتی دارند. قطعات ورق فلزی به تدریج در زمینه های با تکنولوژی بالا مانند ارتباطات الکترونیکی به کار گرفته شده اند و مردم به تدریج الزامات بالاتری را برای کیفیت و عملکرد قطعات ورق فلزی مطرح کرده اند. بهینه سازی مناسب فناوری پردازش قطعات ورق فلزی اصلی به کانون تحقیقات پرسنل پردازش ورق فلز تبدیل شده است. استفاده از چهار پیوند اصلی پردازش سرد در پردازش قطعات ورق فلزی با بهینه سازی فناوری پردازش یک به یک شروع می شود. اول از همه ، در شرایط عادی ، بلنکینگ به جداسازی ورق فلزی از طریق قالب قالب اشاره دارد. این پیوند معمولاً در پردازش قطعات با اشکال نسبتاً ساده برای دستیابی به درجه بالاتری از دقت پردازش و در عین حال کاهش ضایعات مواد به میزان بیشتری استفاده می شود. ابتدا باید شکل قطعات ورق فلزی پانچ شده را کنترل کرد. در ناحیه گوشه سوراخ های خارجی و داخلی پانچ و برش ، زاویه باید به صورت دایره ای تنظیم شود تا از زوایای تیز جلوگیری شود و مشکل ترک خوردگی قالب ناشی از عملیات حرارتی نامناسب بعدی کاهش یابد که بر ساخت ورق فلزی بعدی تأثیر می گذارد. فرآیند خمش به پیشگیری و کنترل مواد ورق فلزی بر روی تجهیزات خمشی اشاره دارد. تغییر شکل الاستیک مواد ورق فلزی از طریق فشار قالب بالایی یا پایینی رخ می دهد و تغییر شکل پلاستیک طبق طرح طراحی واقعی پس از تغییر شکل الاستیک رخ می دهد. با توجه به الزامات طراحی واقعی ، قطعات مختلف باید برای تنظیم اندازه انتخاب شوند. در فرآیند خمش ، تغییر شکل غیرعادی موضعی مستعد رخ دادن است که به نوبه خود بر کیفیت ظاهری و کاربرد واقعی قطعات ورق فلزی تأثیر می گذارد. برای بهینه سازی فرآیند برای فرآیند خمش ، اپراتور باید یک پیش برش با توجه به وضعیت واقعی ایجاد کند تا از مشکل تغییر شکل بعدی جلوگیری شود. فرآیند پرچ کردن قطعات ورق فلزی به تغییر شکل مواد ورق فلزی از طریق عمل فشار اشاره دارد که باعث می شود مواد ورق فلزی تغییر شکل داده و سپس آن را به هم متصل کند. این فرآیند معمولاً در فرآیند پرچ کردن پیچ ، پرچ پیچ و سایر پیوندها اعمال می شود. در مورد عملیات پرچ کردن پرده ، مهره معمولاً گرد است و دارای یک چرخ دنده برجسته و بریدگی سیم است. بنابراین ، فرآیند پرچ کردن قطعات ورق فلزی نه تنها کیفیت فرآیند تولید مهره اصلی را بهینه می کند ، بلکه از کار جوشکاری نیز جلوگیری می کند. فرآیند جوشکاری یکی از راه های مهم اتصال قسمت های مختلف سازه به یکدیگر در فرآیند کار سرد کل قطعات ورق فلزی است ، بنابراین معمولاً برای کار در پس زمینه دمای بالا قرار می گیرد. روش های متداول جوشکاری با جوشکاری نقطه تماسی با جوشکاری آرگون انجام می شود. بنابراین در فرآیند جوشکاری واقعی باید روش های جوشکاری متفاوتی با توجه به ویژگی های قطعات مختلف ورق فلزی انتخاب شود تا از کاهش تغییر شکل جوش تا حد زیادی اطمینان حاصل شود و راندمان واقعی جوشکاری بهبود یابد. در فرآیند جوشکاری واقعی ، ابتدا باید کنترل جوش کافی باقی مانده را تعیین کرد. ثانیاً لازم است طول قسمت جوش را با دقت بیشتری کنترل کرد تا از ظاهر شدن ورق فلزی نامرتب جلوگیری شود و بار نقطه جوش بهینه شود.