سه نوع اصلی پردازش ورق فلز وجود دارد: پانچ ، خم شدن و کشش. تکنیک های مختلف پردازش الزامات متفاوتی برای ورق فلز دارند. در انتخاب ورق فلزی نیز باید انتخاب ورق فلزی با توجه به شکل تقریبی و تکنولوژی فرآوری محصول در نظر گرفته شود. این ماده تأثیر پردازش برش را پوشش می دهد. پانچ مستلزم آن است که صفحه باید انعطاف پذیری کافی داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که صفحه در هنگام پانچ ترک نمی خورد. مواد نرم (مانند آلومینیوم خالص ، آلومینیوم ضد زنگ ، برنج ، مس ، فولاد کم کربن و غیره) عملکرد پانچ خوبی دارند. پس از پانچ می توان قطعاتی با سطح مقطع صاف و شیب کم به دست آورد. مواد سخت (مانند فولاد پرکربن ، فولاد ضد زنگ ، آلومینیوم سخت ، آلومینیوم فوق سخت و غیره) پس از پانچ کیفیت پایینی دارند و بی نظمی های سطح مقطع بزرگ که به ویژه برای صفحات ضخیم جدی است. برای مواد شکننده ، ایجاد پدیده پارگی پس از پانچ آسان است ، به خصوص زمانی که عرض بسیار کوچک است ، ایجاد پارگی آسان است. تأثیر مواد بر پردازش خمشی مستلزم آن است که ورق تشکیل شده از خمش باید دارای انعطاف پذیری کافی و حد تسلیم کم باشد. صفحات با انعطاف پذیری بالا هنگام خم شدن به راحتی ترک نمی خورند. ورق هایی با حد تسلیم کمتر و مدول الاستیک پایین تر پس از خم شدن دارای تغییر شکل برگشتی کوچکی هستند و به راحتی می توان شکل منحنی با ابعاد دقیق به دست آورد. فولاد کم کربن ، برنج و آلومینیوم با محتوای کربن کمتر از 0.2 ٪ به راحتی خم می شوند و شکل می گیرند. مواد شکننده مانند برنز فسفر (QSn6.5 ~ 2.5) ، فولاد فنری (65Mn) ، آلومینیوم سخت ، آلومینیوم فوق سخت و غیره ، هنگام خم شدن باید شعاع خمشی نسبی زیادی (r / t) داشته باشند ، در غیر این صورت ترک خوردن در طول فرآیند خمش مستعد رخ دادن است. باید به انتخاب حالت سخت و نرم مواد توجه ویژه ای داشت که تاثیر زیادی در عملکرد خمشی دارد. برای بسیاری از مواد شکننده ، خم شدن باعث ترک خوردن یا حتی شکستگی خمشی در زاویه بیرونی می شود. همچنین برخی از صفحات فولادی با محتوای کربن بالا وجود دارد. اگر حالت سخت انتخاب شود ، خم شدن نیز باعث ترک خوردن در زاویه بیرونی یا حتی شکستگی خمشی می شود. تا حد امکان باید از این موارد اجتناب کرد. تأثیر مواد بر پردازش کشش ، کشش صفحه ، به ویژه کشش عمیق ، یکی از دشوارترین فناوری های پردازش ورق فلز است. این نه تنها مستلزم آن است که عمق کشش تا حد امکان کوچک باشد ، شکل آن تا حد امکان ساده و صاف باشد ، بلکه نیاز به انعطاف پذیری خوب مواد دارد. در غیر این صورت ، ایجاد اعوجاج و تغییر شکل کلی قطعه ، چروک شدن موضعی و حتی ترک خوردگی کششی بسیار آسان است. حد تسلیم کم و ضریب جهت ضخامت صفحه زیاد است. هرچه نسبت تسلیم ورق فلز کوچکتر باشد ، عملکرد مهر زنی بهتر و درجه حدی تغییر شکل یکباره بیشتر می شود. هنگامی که ضریب جهت ضخامت صفحه > 1 باشد ، تغییر شکل در جهت عرض آسان تر از تغییر شکل در جهت ضخامت است. هرچه مقدار R فیله کششی بزرگتر باشد ، احتمال نازک شدن و شکستن آن در طول فرآیند کششی کمتر است و خواص کششی بهتری دارد. مواد رایج با خواص کششی بهتر عبارتند از: ورق آلومینیوم خالص ، 08Al ، ST16 ، SPCD. تأثیر مواد بر سختی ، در طراحی سازه های ورق فلزی ، اغلب با این موضوع مواجه می شود که سختی قطعات ساختاری ورق فلزی نمی تواند الزامات را برآورده کند. طراحان سازه اغلب فولاد کم کربن را با فولاد کربن بالا یا فولاد ضد زنگ جایگزین می کنند یا آلیاژ آلومینیوم معمولی را با آلیاژ آلومینیوم سخت با استحکام و سختی بالا جایگزین می کنند. انتظار می رود سفتی قطعات را بهبود بخشد ، اما در واقع هیچ اثر آشکاری وجود ندارد. برای همان مواد بستر ، عملیات حرارتی و آلیاژسازی می تواند استحکام و سختی مواد را تا حد زیادی بهبود بخشد ، اما تغییر در سختی حداقل است. برای بهبود سفتی قطعه ، تنها با تغییر مواد و تغییر شکل قطعه می توان به اثر خاصی دست یافت.