Ten eerste de uitwisselbaarheid van onderdelen

De fabrikanten van de precisiedelenverwerking introduceren dat na productie en verrichting van de machine op lange termijn, sommige delen onvermijdelijk zullen slijten, vervormen en zullen worden geschrapt, en door nieuwe delen worden vervangen. Deze delen worden genoemd toebehoren of vervangstukken. De toebehoren of vervangstukken kunnen op de machine zonder reparatie of selectie worden geïnstalleerd, die uitwisselbaarheid wordt genoemd.

Om uitwisselbaarheid te bereiken, moet bij het vervaardigen van onderdelen de grootte, geometrie, enz. Van de onderdelen consistent worden gemaakt. De zogenaamde consistentie hoeft niet exact hetzelfde te zijn (het is niet economisch en ook niet mogelijk), zolang de grootte en geometrie van de onderdelen binnen een toegestaan bereik worden gecontroleerd, zodat de onderdelen en andere onderdelen dezelfde hechtprestaties hebben. Dit toegestane foutbereik is de vorm- en positietolerantie.

Ten tweede wordt de bewerkingskwaliteit van precisieonderdelen uitgedrukt door bewerkingsnauwkeurigheid.

1. Geometrische vormnauwkeurigheid

Geometrische vormnauwkeurigheid verwijst naar de nauwkeurigheid van de geometrische vormen zoals de oppervlakken of assen van de componenten, zoals of de lijnen recht zijn, of de oppervlakken plat zijn en of de reguliere secties op de cilinder rond zijn. Het toegestane variatiebereik wordt uitgedrukt als "vormtolerantie". Hoe kleiner het aantal vormtolerantie, hoe hoger de vormnauwkeurigheid.

2. Dimensionale nauwkeurigheid

Fabrikanten van precisieonderdelenverwerking analyseren dat dimensionale nauwkeurigheid verwijst naar de nauwkeurigheid van de grootte van het onderdeel na verwerking, uitgedrukt als "dimensionale tolerantie". Wanneer de grootte van de onderdelen hetzelfde is, hoe hoger de nauwkeurigheid, hoe kleiner het tolerantiegetal.

3. Positienauwkeurigheid

Fabrikanten van precisieonderdelenverwerking introduceren dat positionele nauwkeurigheid verwijst naar de nauwkeurigheid van de onderlinge posities tussen de oppervlakken van de componenten, zoals of de twee vlakken parallel, verticaal zijn en of de twee assen coaxiaal zijn, enz., Uitgedrukt als "positionele toleranties". "

Bovenstaande vorm- en positietoleranties worden "vorm- en positietoleranties" genoemd.