Metoda jest tak prosta, ale wartość jest ogromna. Kluczem jest to, czy ją cenisz, czy nie!

Jest to tylko jedna z metod, jest wiele więcej metod, których Jun Ge nauczy cię później.

Rysowanie diagramu ścieżki narzędzia jest metodą inżynierii odwrotnej, a rodzaj ścieżki narzędzia określi, jak napisać program później.

Na przykład diagram ścieżki cięcia gwintu ząbkowanego jest przedstawiony poniżej, z różnymi kątami zębów po obu stronach.

Na przykład diagram ścieżki narzędzia dla gwintu TR poniżej, z pożyczonymi narzędziami po obu stronach

Dzisiejszy artykuł będzie mówił o programowaniu makro dla nici w kształcie T

Jak pokazano na powyższym schemacie ścieżki noża: Pojazd warstwowy, trzy noże na warstwę, to znaczy najpierw środek, a następnie lewe i prawe noże pożyczone po obu stronach

Powiększ diagram ścieżki noża, jak pokazano na poniższym rysunku:

W ten sposób każdy może intuicyjnie zobaczyć, że wraz z pogłębieniem głębokości cięcia narzędzie musi poruszać się wzdłuż linii AB, aby pożyczone narzędzie wychodziło z wymaganym profilem gwintu.

Innymi słowy, istnieje związek między głębokością noża X a rozmiarem w kierunku Z, który spełnia prawo pitagorejskie, czyli TAN15=AC/BC

Więc możemy wywnioskować: AC=TAN15 i BC

W późniejszym programowaniu, gdy zmienia się głębokość cięcia BC, AC zmienia się również w zależności od tej relacji, przetwarzając tym samym kształt profilu gwintu typu Tr.

Tak więc kształt konturu Tr niekoniecznie oznacza, że gwinty Tr mogą być przetwarzane w sposób zadowalający.

Ponieważ narzędzia tnące należy również uwzględnić podczas obróbki.

Ponieważ każdy gwint typu Tr ma określony rozmiar zęba.

Na przykład wybrana szerokość ostrza wynosi 2mm (dla lewych i prawych pożyczonych ostrzy szerokość ostrza musi być mniejsza niż szerokość podstawy zęba)

Na przykład gwint zewnętrzny TR100.12, odpowiednie wymiary są następujące:

Mogę ustawić dowolną liczbę zmiennych, jak pokazano na powyższym rysunku

#2 reprezentuje wysokość zęba, która jest głębokością nacięcia

#5 reprezentuje całkowitą szerokość zębów, czyli wielkość profilu gwintu, który musimy przetworzyć

#5= 4.12+2*TAN[15]*#2

Ponieważ narzędzia tnące mają również szerokość, rzeczywista szerokość jamy pęcherzykowej powinna wynosić:

Szerokość bazy zęba+2 x szerokość nachylenia – szerokość narzędzia.

Tak więc końcowy;5=4.12+2.TAN [15] *'2-2 (w tym szerokość narzędzia)

To wszystko na analizę, przejdź prosto do programu.

T0101

S300 M13

G0X100Z12. (Szybko przejdź do punktu początkowego nitki)

#2=6.5 (wstępne przypisanie wysokości zęba)

WHILE [# 2GT0] DO1 (Jeśli wysokość zęba nie osiągnęła 0, oznacza to, że średnica bazy gwintu nie została jeszcze osiągnięta)

#2=# 2-0.1 (ilość cięcia, 0.1 na warstwę pojazdu, wartość jednostronna)

JEŚLI[#2LE0] Wtedy#2=0

#3=87+2 *.2 (Ponieważ przypisana jest wartość 6.5, a pierwsze cięcie wykonywane jest przy większej średnicy gwintu, mniejsza średnica plus wysokość obu zębów równa się większej średnicy. Gdy zmienia się wartość up2 oznacza to, że zmienia się również większa średnica, osiągając tym samym cięcie warstwowe)

Z12. (Z12 jest odniesieniem do pozycjonowania, a punkty wyjścia lewych i prawych noży pożyczonych w kolejnym programie są oparte na Z12)

G0X.3 (cięcie w dół w kierunku X)

G32Z-80.F12 (cięcie gwintów)

G0X102 (cofanie)

Z12. (Ostrze powrotne)

#5=4.12+2.TAN [15] *-2-2 (Szerokość zęba odpowiadająca aktualnej wysokości zęba stanowi podstawę do późniejszego pożyczania noży z obu stron)

#6=# 5/2 (ponieważ obie strony pożyczają nóż, dzielę Z5 przez 2 i podzielę równo)

Z [12+# 6] (Najpierw pożyczyć nóż z prawej strony, dodać K6, ponieważ nóż musi przesunąć się w prawo)

G0X#3

G32Z-80.F12

G0X102

Z12.

Z [12- # 6] (Najpierw pożyczyć nóż z lewej strony, odejąć K6, ponieważ narzędzie musi przesunąć się w lewo)

G0X#3

G32Z-80.F12

G0X102

Z12.

END1

G0X200.

Z200.

M30