Istnieją trzy główne rodzaje obróbki blach: wykrawanie, gięcie i rozciąganie. Różne techniki obróbki mają różne wymagania dotyczące blachy. Przy doborze blachy należy również uwzględnić dobór blachy zgodnie z przybliżonym kształtem i technologią obróbki produktu. Materiał zabezpiecza wpływ obróbki skrawaniem. Wykrawanie wymaga, aby płyta miała wystarczającą plastyczność, aby zapewnić, że płyta nie pęka podczas wykrawania. Materiały miękkie (takie jak czyste aluminium, aluminium nierdzewne, mosiądz, miedź, stal niskowęglowa itp.) mają dobrą wydajność wykrawania. Po wykrawaniu można uzyskać części o gładkim przekroju i małym nachyleniu. Materiały twarde (takie jak stal wysokowęglowa, stal nierdzewna, twarde aluminium, supertwarde aluminium W przypadku materiałów kruchych łatwo jest wywołać zjawisko rozdzierania po wykrawaniu, zwłaszcza gdy szerokość jest bardzo mała, łatwo jest wywołać rozdarcie. Wpływ materiałów na obróbkę gięcia wymaga, aby blacha formowana przez gięcie miała wystarczającą plastyczność i niską granicę plastyczności. Płyty o dużej plastyczności nie są łatwe do pękania podczas gięcia. Arkusze o dolnej granicy plastyczności i niższym module sprężystości mają niewielkie odkształcenia odbicia po zgięciu i łatwo jest uzyskać zakrzywiony kształt o dokładnych wymiarach. Stal niskowęglowa, mosiądz i aluminium o zawartości węgla poniżej 0,2% są łatwe do zginania i formowania; materiały kruche, takie jak brąz fosforowy (QSn6,5 ~ 2,5), stal sprężynowa (65Mn), twarde alumini Szczególną uwagę należy zwrócić na dobór stanu twardego i miękkiego materiału, co ma duży wpływ na wydajność gięcia. W przypadku wielu materiałów kruchych zginanie spowoduje pękanie, a nawet pękanie zginania pod kątem zewnętrznym. Istnieją również płyty stalowe o wysokiej zawartości węgla. W przypadku wyboru stanu twardego zginanie spowoduje również pękanie pod kątem zewnętrznym, a nawet pękanie zginania. Należy tego w jak największym stopniu unikać. Wpływ materiałów na obróbkę rozciągania, rozciąganie płyt, zwłaszcza rozciąganie głębokie, jest jedną z trudniejszych w technologii obróbki blach. Wymaga nie tylko jak najmniejszej głębokości rozciągania, jak najprostszego kształtu, ale także dobrej plastyczności materiału. W przeciwnym razie bardzo łatwo jest spowodować ogólne zniekształcenie i odkształcenie części, miejscowe marszczenie, a nawet pękanie rozciągające. Granica plastyczności jest niska, a współczynnik kierunkowości grubości blachy duży. Im mniejszy współczynnik plastyczności blachy, tym lepsza wydajność tłoczenia i większy graniczny stopień jednorazowego odkształcenia. Gdy współczynnik kierunkowości grubości płyty wynosi > 1, odkształcenie w kierunku szerokości jest łatwiejsze niż odkształcenie w kierunku grubości. Im większa wartość R rozciągliwego zaokrąglenia, tym mniejsze prawdopodobieństwo jego rozrzedzenia i pęknięcia podczas procesu rozciągania oraz lepsze właściwości rozciągania. Typowymi materiałami o lepszych właściwościach rozciągających są: czysta blacha aluminiowa, 08Al, ST16, SPCD. Wpływ materiałów na sztywność, przy projektowaniu konstrukcji z blachy często spotyka się, że sztywność elementów konstrukcyjnych z blachy nie spełnia wymagań. Projektanci konstrukcji często zastępują stal niskowęglową stalą wysokowęglową lub stalą nierdzewną lub zastępują zwykły stop aluminium twardym stopem aluminium o dużej wytrzymałości i twardości. Oczekuje się, że poprawi to sztywność części, ale w rzeczywistości nie ma oczywistego efektu. W przypadku tego samego materiału podłoża obróbka cieplna i stopowanie mogą znacznie poprawić wytrzymałość i twardość materiału, ale zmiana sztywności jest minimalna. Aby poprawić sztywność części, tylko poprzez zmianę materiału i zmianę kształtu części można osiągnąć pewie